Նու տառի որոգայթում

ՈՒ եկավ նա ում սպասում էինք`

փրկիչը նոր ավետումի.
մերժումով եկավ ու հեղափոխությամբ`
առաջնորդի իր փայփայած կերպարով:
Ասաց` սիրում եմ,
շուռ եկավ` ատեց,
աջ ձեռքը մեկնեց` մե՛կ ենք,
ձախով բաժանեց` կես ընդ կես:
Խոսեց լեզուն Բաբելոնի`
ինքներս մեզ չհասկացանք,
ու կիսատ մնաց աշտարակը մեր.
բաճկոնը տեսնում էինք,
շապիկն էր անակնկալ:

ՈՒ պար բռնեց էյֆորիական
մեր շիրիմներին բաց`
մեզ թաղելով ավելի խոր:
Անկատար Ներոն,
Հռոմն այրողի բարդույթով բեռնված`
մեղավորներ փնտրող:
Թերարժության սոսկում.
սոսկ ինքն է, ու չկա` ինչ-որ կա:
Ընտրությունն էր մեր պրկված ոգու`
այդչափ ցածր, այդքան նվաստ,
և մենք տեսանք վերջակետ մեր անվան դիմաց:

(«Կորած սերունդ»,

Հատված)

Հուսիկ ԱՐԱ

Մեկնաբանություններ